PLUS
Είναι πρόδηλον, ότι αναφύεται μία εντεινόμενη προβληματική αναφορικώς με τον δρομολογούμενο εκ μέρους της κυβερνήσεως γάμο των ομοφυλοφίλων, ο οποίος εισάγει αυτοδικαίως την «κερκόπορτα», δια την τεκνοθεσία, γεγονός το οποίο δημιουργεί το ενδόσιμο και την θρυαλλίδα δια πυροδότηση σωρείας αντικρουομένων συζητήσεων, εν τω κοινοβουλίω και αλλαχού, μεταξύ των πολλαπλών και ετερόκλητων αντιπαραθέσεων και επάγομαι, ως προς τούτο, ακολούθως :
Ο σεβασμός εις τα ανθρώπινα εν γένει ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, ως τοιαύτα κατοχυρούνται ρητώς εις την Συνταγματική έννομη τάξη και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, καθίστανται πανθομολογούμενα και λογίζονται αδιαμφισβήτητα και μακράν παραδεδεγμένα, με κορυφαία, έκφναση αυτών το δικαίωμα εις την ιδιωτική ζωή, μέρος της οποίας καθίσταται ανυπερθέτως ο σεξουαλικό προσανατολισμός ή την ταυτότητα φύλου, με νομικές και κοινωνιολογικές προεκτάσεις (….).
Πέραν όμως της σαφούς αυτής οριοθετήσεως δια την αναγνώριση και την άνευ διακρίσεων, μεταχείριση των συγκεκριμένων υποκειμένων δικαίου και ισότιμη ένταξη εις το κοινωνικό γίγνεσθαι επί σκοπώ, εξαλείψεως της ρατσιστικής βίας, επί των ημερών μας, βιώνουμε μία πρωτόγνωρη κατακλυσμιαία, επιβολή ενός ιδιώνυμου κύματος αρτιφανούς ολοκληρωτισμού και δια πυρός και σιδήρου δόγματος, εις βάρος την μέχρι τούδε υφιστάμενης πραγματικότητας, η οποία βαπτίζεται αυθαιρέτως, άνευ οιουδήποτε επιστημονικού ερείσματος, ως καινοφανής προοδευτική, άνευ ουδενός βιοτικού προηγούμενου και απτού επιστημονικού διαπιστευτηρίου, αλλά, απλώς επιβάλλεται από μία οιονεί «ασύμμετρη απειλή» εξουσίας, από ένα δεσπόζον διευθυντήριο ως την αυθεντική εκδοχή της αδιαμφισβήτητης πολιτικής ορθότητας.
Το ρητορικό ερώτημα το οποίο αυτοδικαίως φύεται εν προκειμένω, καθίσταται το εξής : ποιος άραγε, θέτει αυτούς τους κανόνες, οι, κατά το προσφυώς λεγόμενον, θεμελιωτές και οι αρχιτέκτονες της πολύφερνης μείζονος επανεκκινήσεως;
Πώς οι κανόνες αυτοί, εν πάση περιπτώση, προέκυψαν αιτιωδώς, από διεπιστημονικές έρευνες ή μελέτες;
Επί ποιο σκοπώ επιτέλους επιβάλλονται εισάγοντας ανεδαφικούς και ανεπέρειστους επιστημονικούς όρους;
Ως εκ τούτου , ομιλούμε δια την προελαύνουσα νέα τάξη πραγμάτων η οποία θέτει εις καθολική αμφισβήτηση, εις την παρούσα χρονική συγκυρία, την κατά φύσιν, παραδοσιακά διαχρονική ροή της ζωής, συμφώνως προς την Εκκλησιαστική και Ιστορική αλλά και την Ελληνική νομική παράδοση.
Η «φύρδην μίγδην», εκ του μη όντως κατασκευασμένη θεωρία, υπό των «πεφωτισμένων κηνσόρων» ,παγκοσμίως, προεξαρχόντως, εξ Αμερικής, ύστερον εις τα Ευρώπας, και σήμερον, εν τη πατρίδι, μας, συνομολογεί, την βίαιη εισβολή της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποιήσεως και την απόπειρα καταλύσεως και εκριζώσες οιασδήποτε, πολιτισμική ταυτότητα και κοινωνικής παραδόσεως, παντάπασι άκριτα και αυθαίρετα, δίκην ενός ανεπέρειστου και εύθρυπτου ψευδεπίγραφου προοδευτισμού.
Η νοηματοδότηση, της νέας πραγματικότητας, όπου κυριαρχεί η ασυδοσία και η ελευθεριότητα, βάλλει λυσσωδώς, κατά της βιολογικής οριοθετήσεως, των φύλων, επιχειρώντας κυκλωτερώς την αποδόμηση οιουδήποτε αξιακού μεγέθους, σχετίζεται με την διαιώνια κατά φύσιν πραγματικότητα, ως αναληθές και αναχρονιστικό.
Εν άλλοις λόγοις, η νέα αυτή πραγματικότητα, αμφισβητεί εκ βάθρων την παραδοσιακή νοοτροπία, εισέτι και την ύπαρξη των δύο φύλων, υπό το καλειδοσκόπιο και το πρίσμα του δήθεν «στερεότυπου», επιχειρώντας τοιουτοτρόπως, να τα συκοφαντήσει, άνευ επιστρατεύσεως της παραμικράς ουσιαστικής και επιστημονικώς βάσιμης επιχειρηματολογίας, απλώς δια της ποινικοποιήσεως της διαφορετικής απόψεως με αποτέλεσμα να καθιδρύεται ακολούθως, μία δρακόντεια νομοθεσία προς άσκηση λογοκρισίας προς τον διαφορετική εν τέλει διατύπωση γνώμης και την συνακόλουθη δίωξη των αντιφρονούντων δια της προσάψεως του στίγματος του εγκληματία σκέψεως.
Βαίνωμεν δηλαδή προς τον νεοπαγή ολοκληρωτισμό ασκήσεως ιδεολογικής τρομοκρατίας, αστυνομεύσεως της σκέψεως και εξουδετερώσεως του αντιφρονούντος, επιβάλλεται μία νεότευκτη μορφή πιστοποιήσεως φρονημάτων, εκ των ωσεί «σταυροφόρων» της ελευθερίας, με αποτέλεσμα να ζώμεν, μία πρωτόγνωρη ιδιότυπη δικτατορία, αυτής ταύτης, της επιβληθείσης πολιτικής ορθότητας.
Επιστέγασμα δε, της υφιστάμενης αυτής ανελευθερίας, καίτοι βαπτίζεται ως ελευθερία και προοδευτισμός, είναι, εκ των ών ούκ άνευ, ο στραγγαλισμός των αντιφρονούντων δια απηνών ποινικών διώξεων και ανηλεών στιγματισμών καθώς και η ακατάληπτη πολιτικοποίηση των αρνητών της πολιτικής ορθότητας, ως ακροδεξιών, συντηρητικών, ήτοι : νεολογισμούς όλης της πολύφερνης τοιαύτης, κατά το μάλλον ή ήττον, «woke» κουλτούρας.
Η εν λόγω βεβαίως «ατζέντα», ερείδεται εις την επελαύνουσα παγκοσμιοποίηση και δη εις τον ισοπεδωτικό ολετήρα της απο-εθνικοποιήσεως, της αποδομήσεως των παραδοσιακών ταυτοτήτων, την απο-θρησκειοποίησης, με αποτέλεσμα να προκαλείται σύγχυση εις τις νέες γενιές, ωθώντας πολλά παιδιά εις τις επώδυνες, εγχειρήσεις αλλαγή φύλου, τις περίφημες «φυλο-μεταβάσεις».
Η μονολιθικότητα του κατά του αόρατου αυτού συστήματος, κατατείνει εις τον επηρεασμό ιδίως της νέας ηλικίας, δια της αποδομήσεως των φύλων και την αποθέωση της πολλαπλής ταυτότητας φύλου και της ενθάρρυνσης της ομοφυλοφιλίας, ως αποκεκομμένη αυταξία, της βιολογικής οριοθετήσεως των δύο εκ Θέου φύλων.
Με βάσει τα ως άνω, τα οποία δέον όπως αναλυθούν, πολυπρισματικώς και ολιστικώς, υπό την θεολογική, κοινωνιολογική και νομική άποψη, άγουν αφεύκτως προς την μαζικοποίηση της κοινωνίας και την αναγόρευση ως θρησκεία, ενός ανερμάτιστου «δικαιωματισμού», ένα εκρεικτικό μείγμα διανοητικά ευνουχισμένων ανθρώπων, άνευ αρχής και τέλους, ευεπίφορους προς την ποδηγέτηση, από οιοδήποτε αμοραλιστικό διευθυντήριο.
Έτι περαιτέρω, εν προκειμένω, εισάγεται προς ψήφιση ο γάμος των ομοφυλοφίλων ο οποίος, συνιστά ανυπερθέτως, τον προθάλαμο και την κερκόπορτα της εν Ελλάδι τεκνοθεσίας, δια της τροποποιήσεως του Νόμου, περί της παρενθέτου κυοφορίας, καθότι, ο εν λόγω γάμος, καίτοι εκ του περισσού, καθότι κατοχυρούνται ρητώς τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων δια του Ν. 4356/2015, ούτως ειπείν του συμφώνου συμβιώσεως, επιχειρείται, η νομιμοποίηση της υιοθεσίας των τέκνων δια παρενθέτου μητέρας, πράγμα το οποίο απαγορεύει ρητώς η υφιστάμενη δικαιοταξία.
Ο γάμος των ομοφυλοφίλων, καταστρατηγεί βασικά θεμέλια της Συνταγματικής μας παράδοσης καθότι, υποσκάπτονται ευθέως τα θεμέλια της ελληνικής οικογένειας και βλάπτεται άγαν βαναύσως το υπέρτερο συμφέρον του ανηλίκου τέκνου, να του διασφαλιστεί το δικαίωμα να ανατραφεί σύμμετρα και ψυχο-συναισθηματικά ισόρροπα με τον πατέρα του και την μητέρα του, δηλαδή εις ένα κατά φύσιν περιβάλλον καθότι η βιολογική οριοθέτηση δεν εξαντλείται μόνον, εις τον σεξουαλικό προσανατολισμό αλλά και εις την στέρεη υποδομή και υπόβαθρο την οποία νομοτελειακώς φέρουν, η από κοινού και εξίσου καταλυτική και σπουδαία επίδραση, αμφοτέρων των, διαφορετικού φύλου, γονέων ως προς την προσήκουσα άσκηση της γονικής μέριμνας.
Άρα λοιπόν, η κατάλυση της πυρηνικής οικογένειας και ο εξοστρακισμός των, τω όντι, παιδαγωγικώς ορθού ρόλο αμφότερων των δύο γονέων, συνεπάγεται αυτοδικαίως και την ευθεία υποτίμηση του κατά φύση πολυσχιδούς και δαψιλούς ρόλου της γυναίκας, ιδίως ως μητέρα, πολίτης γυναίκα, η οποία ουδαμώς ανέχεται ο στέρεος δημοκρατικός νομικός πολιτισμός να μετασχηματισθεί εις μία βιομηχανία-εργοστάσιο εκκόλαψης βρεφών, ή κατά παραγγελία, κυήσεως τέκνων με προκαθορισμένο φύλο.
Η ιταμή τοιαύτη παρέμβαση προς το φύλο των τέκνων και η εμπορευματικοποίηση της γυναίκας αμιγώς σε μηχανή αναπαραγωγής κατά παραγγελίας των ομόφυλων ζευγαριών προσκρούει εις τα κρατούντα χρηστά ήθη αλλά και την κατά φύση ιδιοσυστασία του βιολογικού γίγνεσθαι δημιουργώντας ακανθώδη και καίρια προβλήματα βιοηθικής.
Ως εκ τούτου, τασσόμεθα υπέρ των δικαιωμάτων του ανθρώπου, ουχί όμως ως προς τον γάμο και την τεκνοθεσία, διότι τα αγαθά τα οποία διακυβεύοντα, η οικογένεια, το συμφέρον του τέκνου και η γυναικεία αυταξία καθίστανται υπέρτερα αγαθά σε κοινωνικό μέγεθος και οντολογική σπουδαιότητα, παρά την επιβολή του σεξουαλικού προσανατολισμού, δια του αόριστου δικαιωματισμού και την επέκταση τούτου προς την ίδρυση οικογένειας και την κτήσης απογόνων, κατά των ως άνω παρά φύσιν τρόπο.
Ας προσευχηθούμε, άπαντες ούτως ώστε η Έφορος του Αγίου Όρους και η προστάτιδα του ευσεβούς ημών έθνους, Υπεραγία Θεοτόκος, όπως μεσιτεύσει προς τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστόν, όπως προασπίσει τα θέσμια, την οικογένεια, την παιδική ανηλικότητα, καθώς και το μεγαλείο, της γυναίκας ως κατά θεό πλάσματα, κατ’ εικόνα, του και καθ’ ημέρα δυνητικώς καθ’ ομοίωσιν.
Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Βουλευτής Β1
