PLUS
Όταν το 1671 στο βιβλίο “Νέος οδηγός του πολιτισμού που χρησιμοποιείται στη Γαλλία μεταξύ των τίμιων ανθρώπων”, ο Αντουάν ντε Κουρτέν εισήγαγε την λέξη savoir vivre δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι η συγκεκριμένη λέξη θα έβρισκε πλήρη εφαρμογή (sic) στον τρόπο που ασκείται η δημοσιογραφία το 2015 στην Ελλάδα.
Θα εξηγηθώ. Παρατηρούσα διάφορα πρωινάδικα τα οποία είχαν καλεσμένο τον πρόεδρο του ΛΑΟΣ, Γιώργο Καρατζαφέρη, ο οποίος κατηγορείται για την ιστορία των αδήλωτων offshore εταιρειών. Ως τηλεθεατής θα περίμενα, λοιπόν, να ερωτηθεί ο κ. Πρόεδρος για την εμπλοκή του στην υπόθεση και κυρίως να δώσει πειστικές εξηγήσεις, πέραν του “θέλουν να χτυπήσουν το 2.8%, μου την έστησαν” και των διάφορων άλλων συνηθισμένων πολιτικών δικαιολογιών που συνοδεύουν -ως είθισται- ανάλογες περιπτώσεις.
Βέβαια για να πάρεις μια τέτοιου είδους απάντηση θα πρέπει να θέσεις και το ανάλογο ερώτημα, όπως παραδείγματος χάρη πως είναι δυνατόν οι εταιρείες να δηλώνονται μια φορά και έκτοτε να εξαφανίζονται…
Αντ’ αυτού η ερώτηση που διατυπώθηκε από τους οικοδεσπότες-παρουσιαστές ήταν “κ. Πρόεδρε τι έχετε να μας πείτε για την αναμιξη του ονόματός σας σε αυτή την ιστορία” και πέραν τούτου, ουδέν! Μιλάμε για τόσο “σκληρή” ερώτηση, ικανή να προκαλέσει “πονοκέφαλο” στον εκάστοτε καλεσμένο.
Προσοχή! Δεν αναφέρομαι μόνο στην περίπτωση Καρατζαφέρη. Ανάλογες ερωτήσεις έγιναν και στις περιπτώσεις Γκερέκου-Οικονόμου των “πολιτικών Μαραντόνα” που αποφάσισαν να αλλάξουν στρατόπεδο, σε σημείο να αναρωτιέσαι εάν είναι στραβός ο γυαλός ή απλά αν στραβά δημοσιογραφούμε…
