To συγκλονιστικό κείμενο για τον θάνατο του Παντελίδη: «Eίμαι στο φέρετρο τώρα. Στη μάνα μου τι θα πω;»

Ανατριχίλα προκαλεί το κείμενο ενός θαυμαστή του Παντελή Παντελίδη, στο οποίο εμφανίζεται να μιλά ο ίδιος ο τραγουδιστής και, μεταξύ άλλων, να αναφέρει «είμαι στο φέρετρο τώρα, στη μάνα μου τι θα πω;».

Το εν λόγω κείμενο, που έχει γίνει viral, είναι ίσως το πιο συγκλονιστικό απ’ όλα, καθώς περιγράφει τον Παντελήνα βγαίνει από το φέρετρο, να μιλά στους γονείς και τα αδέρφια του, αλλά και να πηγαίνει στο νυχτερινό κέντρο όπου θα έκανε πρεμιέρα, καλώντας τον κόσμο να πάει να τον δει!

Το συγκλονιστικό κείμενο:

«Eίμαι στο φέρετρο τώρα. Δεν βλέπω τίποτα, όλα είναι σκοτεινά. Η φωνή μου δεν ακούγεται! Επεξεργάζομαι τα τραγούδια μου, με το μυαλό μου, δεν μπορώ να μιλήσω. Δεν θέλω άλλο να κοιμηθώ… Ξύπνησα! Ουφ, έχω άγχος. Τι θα τους πω; Πώς θα δικαιολογηθώ για την χθεσινή πρόβα..; Με πήρε ο ύπνος θα πω! Στην μάνα μου τι θα πω; Στα αδέρφια μου; Στον πατέρα μου; Κάτι θα βρω… Θα σκεφτώ… Δεν με βλέπουν… Σηκώθηκα, άνοιξα το φέρετρο. Να μην με πάρουν χαμπάρι, δεν θα με αφήσουν να φύγω. Βγήκα έξω, που είμαι; Στην Βουλιαγμένη, στη στροφή.

Αυτός είμαι εγώ. Με αγαπάτε τελικά ε; Τώρα με αγαπάτε όλοι… Δεν πειράζει, έτσι είναι οι άνθρωποι. Τόσα λουλούδια για μένα; Σας αγαπάω αδέρφια μου αλλά είμαι καλά, αλήθεια!

Προχωράω για το σπίτι. Μπαίνω μέσα. Μαμά… Μανούλα… Γλυκιά μου μαμά! Γιατί δεν μου μιλάει; Μαμά με ακούς; Γύρισα. Είμαι εδώ… Μην κλαις άλλο μάνα… “Αθηνάαα να να να να, ήρθες και έβαλες στα βραδιά μου φωτιάαα”. Θυμάσαι μάνα;

Μπαμπά; Κλαις και εσύ; Σου μιλάω ρε πατέρα απάντα μου… Συγγνώμη… Μάλλον δεν θα θέλουν να μου μιλήσουν για ότι έκανα! Πάω μέσα βλέπω πολύ κόσμο. Γιατί τόσος κόσμος;

Μικρέ; Τριαντάφυλλε κι εσείς εδώ αδέρφια μου; Ούτε εσείς μου μιλάτε; Γιατί κλαίτε; Συγγνώμη…

Κοιτάω στο κρεβάτι. Μα πώς; Αυτός είμαι εγώ… Είμαι καλά σας λέω… Το σώμα μου γιατί είναι εκεί; Τι συμβαίνει; Γιατί είμαι κάτασπρος;

Πάω στη ντουλάπα βγάζω τα ρούχα μου, ντύνομαι. Ετοιμάζομαι, παίρνω μια ανάσα και αρχίζω για το κέντρο. Είναι κλειστό. Μα γιατί; Βγάζω τα κλειδιά και το ανοίγω, μπαίνω μέσα. Κανείς, μα η ώρα πέρασε… Γιατί δεν έρχεστε; Ανεβαίνω στην σκηνή, μόνος ακόμα… Ακούγονται κόρνες και τα τραγούδια μου στο τέρμα.

Ελάτε, ξεκινάω… ελάτε, ξεκινάω…

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΝΕΚΡΟΣ ΣΑΣ ΛΕΩ, ΕΧΩ ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΣΗΜΕΡΑ».