Το τρένο «τέρας» το μέσο για ένα καλύτερο αύριο… (φωτο)

«Αναγκάστηκα να εγκαταλείψω τη χώρα μου εξαιτίας των pandillas (εκληματικές συμμορίες) και των συνεχών απειλών τους», λέει ο Μιγκέλ Άνχελ Ρέγιες, 62χρονος μετανάστης από το Σαλβαδόρ, ο οποίος νοσηλεύτηκε σε μία από τις κλινικές των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Μεξικό. «Δεν έφυγα για να ξεφύγω από τη φτώχεια, αλλά γιατί καθημερινά κινδύνευε η ζωή μου και δεν υπήρχε κανείς να με προστατέψει. Tώρα ζητώ άσυλο στο Μεξικό».

Κάθε χρόνο χιλιάδες άνθρωποι σαν τον Μιγκέλ, ξεκινούν από το «Βόρειο Τρίγωνο» -κυρίως από την Ονδούρα, αλλά και από τη Γουατεμάλα και το Ελ Σαλβαδόρ- ένα επικίνδυνο ταξίδι με «Το Τέρας», φορτηγό τραίνο, το οποίο διασχίζει την Κεντρική Αμερική με κατευθύνση τις ΗΠΑ. Οι περισσότεροι από αυτούς, -η πλειοψηφία των οποίων είναι άντρες μεταξύ 18 και 25 ετών, 13% είναι γυναίκες και 9% είναι παιδιά- προσπαθούν να ξεφύγουν από το καθεστώς της ανεξέλεκτης βίας. Από τα τέλη του 2010, η διαφθορά και η απουσία οργανωμένου κράτους έχουν επιτρέψει στις συμμορίες των δρόμων, στα καρτέλ ναρκωτικών και στο οργανωμένο έγκλημα να δρουν εντελώς απροκάλυπτα. Οι ομάδες αυτές πλέον, πολεμούν ανοιχτά για τον έλεγχο των οδών διακίνησης ναρκωτικών, για την εξουσία στις γειτονιές και για οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να τους αποφέρει κέρδος.

Πολλοί από αυτούς που προσπαθούν να ξεφύγουν από τις χώρες τους ψάχνοντας μια ασφαλέστερη ζωή, δεν καταφέρνουν ποτέ να φτάσουν στον προορισμό τους ή όταν αποβιβαστούν είναι σε κακή κατάσταση. Σε μια έρευνα που πραγματοποίησαν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, σε σύνολο 396 ασθενών που νοσηλεύτηκαν σε κλινικές στο νότιο και κεντρικό Μεξικό αμέσως μετά το ταξίδι τους με «Το Τέρας», το 58% είχε υποστεί ξυλοδαρμούς, ληστρικές επιθέσεις και εκβιασμούς από τις εγκληματικές συμμορίες που δρουν ανενόχλητες κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.

Από το 2011 οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε διάφορες περιοχές στο νότιο και κεντρικό Μεξικό, όπου η προσέλευση Κεντροαμερικάνων είναι μαζική. Στο σημείο αυτό, που αποτελεί πύλη εισόδου προς τις ΗΠΑ, προσφέρουν τις πρώτες φροντίδες στους μετανάστες, με προτεραιότητα τα ασυνόδευτα παιδιά και τις γυναίκες που έχουν πέσει θύματα βίας κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.

Σύμφωνα με τον Μαρκ Μπος, επικεφαλής της αποστολής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Μεξικό, πέρα από την ιατρική βοήθεια, την οποία οι ίδιοι παρέχουν, το σημαντικότερο θα ήταν να υιοθετηθούν μέτρα για την εξασφάλιση της προστασίας αυτού του τόσο ευάλωτου μεταναστευτικού πληθυσμού. «Μέτρα όπως η επίσπευση της διαδικασίας έκδοσης ανθρωπιστικής», εξηγεί ο Μαρκ, «θα μείωνε σημαντικά τον αριθμό των θυμάτων εκβιασμού στη διάρκεια του ταξιδιού. Επίσης και οι ευνοϊκότερες προϋποθέσεις παροχής ασύλου στο Μεξικό και στις Η.Π.Α. θα βοηθούσαν αποτελεσματικά όσους προσπαθούν να ξεφύγουν από τα νύχια των συμμοριών».

Καθώς θα αυξάνεται η βία, θα μεγαλώνει και ο αριθμός των ανθρώπων που θα εγκαταλείπουν τη χώρα. Και, αν δεν αλλάξει η πολιτική για τη μετανάστευση, είναι σχεδόν βέβαιο ότι αυτή η ευαίσθητη πληθυσμιακή ομάδα θα συνεχίσει να βιώνει περιστατικά ωμής βίας, αφού στην πραγματικότητα θα έχει εγκαταλειφθεί να αντιμετωπίσει τις συμμορίες αβοήθητη.

πηγή:vice.com