PLUS
Από τη Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου και κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 21:15, παίζεται η ξεκαρδιστική κωμωδία «ΑΜΗΝ» της Αλκυόνης Βαλσάρη, στον πολυχώρο VAULT Theater Plus, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Κομνηνού, με τους Ερμόλαο Ματθαίου και Ερνέστο Βουτσίνο. Τα σκηνικά και κοστούμια επιμελείται ο Γιώργος Λυντζέρης ενώ την πρωτότυπη μουσική της παράστασης υπογράφουν οι Ανδρέας Τρούσσας και Γεωργία Σαλαμπάση.
Το «ΑΜΗΝ» της Αλκυόνης Βαλσάρη είναι μια ακραία σουρεαλιστική σάτιρα που καταπιάνεται με τη σχέση του πιστού και την Εκκλησία. Μια καθαρόαιμη κωμωδία με γρήγορους ρυθμούς και στοιχεία από γκροτέσκο, Vaudville, θέατρο του Παραλόγου αλλά και Επιθεώρησης, γεμάτο απροσδόκητες εναλλαγές, διαδραστικότητα με το κοινό και πολλές εκπλήξεις. Ένα έργο τόσο «καμμένο» που δεν σταματάς να γελάς από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό της παράστασης. Ταυτόχρονα το «ΑΜΗΝ» είναι ένα έργο κοφτερά αιχμηρό καθώς είναι πλούσιο σε βαθύτερα, καίρια μηνύματα που αφορούν τον θρησκευτικό φανατισμό που έχει εισέλθει με τόσο βίαιο τρόπο στην επικαιρότητα μας.
Οι δυο βιρτουόζοι ηθοποιοί, Ερμόλαος Ματθαίου και Ερνέστος Βουτσίνος, δίνουν ρεσιτάλ ερμηνείας καθώς εναλλάσσονται πολλούς ρόλους αναπαριστώντας εικόνες από ιστορίες εκκλησιαστικής «παράκρουσης» και «μαρτυρίου» ενώ κηρύττουν με τρόπο εύληπτο κι ευλαβικό όλα τα εκκλησιαστικά γεγονότα, όπως, ίσως, δεν έγιναν ποτέ. Ο ιδιαίτερος κόσμος των δύο αυτών ανθρώπων, ξεδιπλώνεται μπροστά στο κοινό που συμμετέχει στην παράσταση ως… ποίμνιο.
Η ΥΠΟΘΕΣΗ
Σε ένα κατεστραμμένο τοπίο, δύο ιερείς, τελευταίοι εναπομείναντες υπερασπιστές μιας εκκλησίας, χαμένης κάπου στο χωροχρόνο, ετοιμάζονται για τη τελευταία λειτουργία τους, λίγο πριν το τέλος του κόσμου, και αποζητούν την αγιοσύνη και τη σωτηρία τους μέσα από την παραφροσύνη και το… μαρτύριο. Ο υπερδογματικός μισότρελος Πάτερ Ευλόγιος (κατά κόσμον Ερμόλαος Ματθαίου) καταδιώκεται από υστερικά τραγελαφικές παραισθήσεις (ή…. θεία οράματα, αν ρωτήσετε τον ίδιο), τρέμει τον θάνατο, κατεβάζει τα ψυχοφάρμακα σαν καραμέλες και πιστεύει ότι η αγιοσύνη τον περιμένει στο τέλος της «μαρτυρικής» του ζωής. Δίπλα του ο Αδελφός Τριαντάφυλλος (κατά κόσμον Ερνέστος Βουτσίνος) αν και «σακατεμένος» από γεννησιμιού του, υπηρετεί πιστά τον ιερέα του, αναζητά κι αυτός το νόημα της μαρτυρικής ζωής του, αλλά αγαπάει απλόχερα κάθε πλάσμα που περπατά στη γη.
Πλησιάζοντας στο τέλος του έργου, η κατάσταση ξεφεύγει από κάθε έλεγχο, καθώς….
ΤΟ ΕΡΓΟ
Κατά το Ευαγγέλιο, «Αμήν» σημαίνει: «Αληθινά, πραγματικά, χωρίς αμφιβολία». Γι αυτό και κατα τη λειτουργία, χρησιμοποιείται στο τέλος της προσευχής. Υπάρχει, όμως, και η ευχετήρια ερμηνεία της λέξης. Λένε: «Αμήν και πότε». Άλλοι δίνουν διαφορετικό νόημα στη λέξη… ως χρονικό προσδιορισμό: «Μέχρι να πεις Αμήν». Ενώ, σήμερα, οι περισσότεροι θεωρούν ότι «Αμήν» σημαίνει «Τέλος» κι έτσι την χρησιμοποιούν στη φράση: «Φτάσαμε στο Αμήν».
Και σε αυτήν ακριβώς τη φράση συμπυκνώνει η Αλκυόνη Βαλσάρη το αιχμηρό μήνυμα του ξεκαρδιστικού «ΑΜΗΝ». Στοχοποιεί τον φαρισαϊσμό και την υποκρισία της εκκλησίας, την εμπορευματοποίηση της πίστης και με όχημα το έξυπνο χιούμορ, προτάσσει την ηθική ως όπλο ενάντια στον ευσεβισμό της μικροαστικής θρησκευτικότητας.
Με ξεκαρδιστικά κωμικό τρόπο, καυτηριάζει την πνευματική σχιζοφρένεια του καταναγκαστικού εκκλησιαστικού τυπικού που με υποκριτικό καθωσπρεπισμό καθορίζει τον τρόπο σχέσης ανάμεσα στην πίστη και την Εκκλησία. Στηλιτεύει την πανίσχυρη ιερολαΐκή εξέδρα, από την οποία οι εκπρόσωποι της Εκκλησιας απευθύνουν έναν πατερναλιστικό λόγο που έχει ως αποκλειστικό στόχο την αυτεπάγγελτη παρέμβαση στη ζωή της μεγάλης μάζας των πιστών.
Πραγματεύεται, όμως, παράλληλα και την άνευ όρων αγάπη, την ανάγκη για ελπίδα στον αγώνα της επιβίωσης.
Σχολιάζει ο Δημήτρης Κομνηνός, σκηνοθέτης της παράστασης:
«Το ΑΜΗΝ ως καθαρόαιμη σάτιρα, αναδεικνύει και στηλιτεύει τα «κακώς κείμενα». Έτσι, ενώ διασκεδάζει, καταφέρνει καίρια πλήγματα στις υπερεκκλησιαστικές φιλοδοξίες του επαγγελματικού κλήρου. Λοιδωρεί την ωραιοπάθεια και τον άκρατο ναρκισσισμό των εκπροσώπων της Εκκλησίας που συχνά ενδύονται τον θρησκευτικό μανδύα για να τονίσουν την αυτοπροβολή τους καθώς εκστομίζουν, άκριτα και αυθαίρετα, πύρινα κηρύγματα μίσους, εξω από κάθε έννοια ηθικής και νομιμότητας, προάγοντας, έτσι, την περιφρόνηση του πλησίον, την διαπόμπευση των άλλων, την κατάκριση και την ιεροκατηγορία δημιουργώντας καταστροφικές σχέσεις μεταξύ των πιστών. Ταυτόχρονα, όμως, με το «ΑΜΗΝ», η εξαιρετική Αλκυόνη Βαλσάρη τονίζει ότι η πίστη είναι κάτι διαφορετικό από όλα τα παραπάνω. Μακρυά από κάθε έννοια φοβίας (ρατσισμού, ξενοφοβίας, ομοφοβίας) το καίριο περιεχόμενο του εκκλησιαστικού λόγου θα έπρεπε να είναι η ισότητα, η ελευθερία και η ανθρωπιά του ανθρώπου. Η πίστη είναι πάνω απ’ όλα ανθρωπιά. Είναι αλληλεγγύη και συμπόνοια… Ήρθε, λοιπόν, η ώρα να το βροντοφωνάξουμε: Φτάσαμε στο «ΑΜΗΝ»!!».
