Το…θέατρο του παραλόγου

Αν είναι σωστό αυτό που ο Κλαούζεβιτς υποστήριζε και μετά από αυτόν όλοι ανεξαιρέτως αποδεχόμαστε, ότι δηλαδή ο πόλεμος δεν είναι παρά η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα, τότε θα πρέπει να δεχτούμε πως και η πολιτική δεν είναι παρά η συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα, οπότε ίσως θα πρέπει να μιλήσουμε και για την πολιτική, και μάλιστα για την ουσία και για το σκοπό της.

Και δεν μιλάμε για την πολιτική που συστηματικά μετατρέπει τον πόλεμο σε καθημερινό, εντυπωσιακό και συνεχές θέαμα, αλλά για μια πολιτική που θα μας εξασφαλίζει πως μπορούμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια.

Σε αυτό το «θέατρο του παραλόγου» που όλοι σπρωχνόμαστε να πάρουμε θέση υπέρ του ενός ή του άλλου, ξεχάσαμε πως ο πόλεμος αυτός μας αφορά ως θύματα αντί ως θεατές.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ

• Χειροπέδες στους ψαράδες μετά την κατάθεση-φωτιά από τον μάρτυρα κλειδί για τη δολοφονία Βαλυράκη!
• Πάτρα – Π. Κουσουλός : Οι εξελίξεις για Μαλένα και Ίριδα – Τι θα γίνει με την καρδιά του βρέφους (βίντεο)
• Τράγκας: Βόμβες Κουρτζίδη για την αμύθητη περιουσία (βίντεο)

Θύματα πολίτες που βλέπουν το κόστος ζωής να αυξάνεται και το εισόδημά τους να μειώνεται.

Θύμα η κοινωνική συνοχή, η αφετηρία των αυριανών κοινωνικών εκρήξεων.

Κανείς μας δεν μπορεί να στρουθοκαμηλίζει απέναντι σε αυτήν τη σκληρή πραγματικότητα και να υποστηρίζει ότι με κάποιον μαγικό τρόπο ο πληθωρισμός θα μειωθεί και όλα θα γίνουν όπως πριν. Αν η πολιτική δεν πράξει τώρα, τα πράγματα απλώς θα γίνουν ακόμη χειρότερα.

Eνάντια στη «λογική της αγοράς», είτε το θέλουμε είτε όχι, ορθή πολιτική είναι να παρέμβουν οι κυβερνήσεις στις τιμές.

Και οι κυβερνήσεις έχουν τρόπους και τη δυνατότητα να επιβάλουν ανώτατες τιμές σε κρίσιμα προϊόντα. Έχουν, επίσης, τη δυνατότητα να απαιτήσουν από την Ευρώπη να θέσει ανώτατες τιμές ή να εξασφαλίσουν τις αναγκαίες επιδοτήσεις. Να κάνουμε πολιτική ως παράγωγο των πολιτών, ως πολιτισμό που αποσκοπεί στη βελτίωση της ζωής των πολιτών και μόνον.

Όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΜΠΑΜ στο ΡΕΠΟΡΤΑΖ