PLUS
Tου ΕΙ∆ΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ
Πρωτοφανή γεγονότα διαδραματίζονται με επίκεντρο την ανακοινωθείσα αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας Πειραιώς, οι όροι της οποίας παραμένουν θολοί επιτρέποντας άγρια κερδοσκοπία, με την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς να παρακολουθεί την υπόθεση εκ του μακρόθεν ή για την ακρίβεια να μην κάνει απολύτως τίποτα. Η μετοχή της Τράπεζας, θυμίζει τρενάκι του τρόμου με τη μόνη βεβαιότητα για τους υφιστάμενους μετόχους που στήριξαν την τράπεζα να είναι η κατάργηση του δικαιώματος προτίμησής τους στην αύξηση κεφαλαίου.
Το πολιτικό θερμόμετρο έχει ανέβει στα ύψη με την αξιωματική αντιπολίτευση να επιτίθεται στην κυβέρνηση ισχυριζόμενη ότι μαζί με τη διοίκηση του ΤΧΣ και τη διοίκηση της τράπεζας, μεθοδεύει αύξηση μετοχικού κεφαλαίου που επιδιώκει να διαγράψει 16 δισ. ευρώ κρατικής ενίσχυσης που έχει λάβει την τελευταία δεκαετία, οδηγώντας το τραπεζικό ίδρυμα στα χέρια άγνωστων επενδυτών, αμφισβητούμενης οικονομικής ευρωστίας και δυναμικής.
Ασυναρτησία
Πρόκειται ουσιαστικά για πολιτική ασυναρτησία καθώς και ο πιο αδαής αντιλαμβάνεται ότι τα 16 δισ. ευρώ έχουν ήδη εξαϋλωθεί από την πολιτική που άσκησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και το διακύβευμα είναι το 61% του μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας που έχει σήμερα το ΤΧΣ να χρησιμοποιηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να μην προκύψουν και άλλες ζημίες στο μέλλον.
Σε αυτό δεν υπάρχει απάντηση, καθώς το τοπίο είναι ιδιαίτερα θολό, αφού για την αύξηση η επίσημη ενημέρωση έχει γίνει με το σταγονόμετρο με ευθύνη και της τράπεζας αλλά κυρίως της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς. Οι πληροφορίες αναφέρουν, δε, ότι ειδικά σε ό,τι αφορά στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς το θέμα ουδέποτε συζητήθηκε αλλά και πολύ περισσότερο δεν έγινε καμία ουσιαστική ενέργεια για τη διασφάλιση της πληροφόρησης των επενδυτών. Είναι δε απορίας άξιον αν και κατά πόσο έχει γίνει έλεγχος για το ενδεχόμενο κατάχρησης εμπιστευτικής πληροφόρησης, ειδικά από τους οίκους που εμπλέκονται στην αύξηση κεφαλαίου όπως η Goldman Sachs, η οποία έκανε το αμίμητο ως όμιλος να εκδώσει έκθεση σε σύσταση αγοράς της μετοχής σαν να μη συνέβαινε απολύτως τίποτα και ενώ γνώριζε τα περί της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου.
Το εξωφρενικό είναι ότι η μόνη επίσημη ενημέρωση προέρχεται από την πρόκληση για Γενική Συνέλευση στην οποία αναφέρεται ως θέμα η «Παροχή εξουσιοδότησης προς το ∆ιοικητικό Συμβούλιο να αυξάνει το μετοχικό κεφάλαιο της Εταιρείας με δυνατότητα περιορισμού ή κατάργησης του δικαιώματος προτίμησης των υφιστάμενων μετόχων, σύμφωνα με τα άρθρα 24 παρ.1 και 27 παρ. 4 Ν. 4548/2018» και ως επιπλέον θέμα το reversesplit και τη δημιουργία ειδικού αποθεματικού προς απόσβεση ζημιών.
Αναταράξεις
Ακόμα και μετά τις ισχυρές αναταράξεις στη μετοχή η ενημέρωση έγινε με… non Paper όπου αναφερόταν ότι στους εγχώριους παλιούς επενδυτές θα διατεθεί το 10% μέσω ξεχωριστής δημόσιας προσφοράς, πράγμα που μπορεί να μην σημαίνει και τίποτα, καθώς δεν μεταβάλλει το βασικό ζήτημα που είναι η κατάργηση ή ο περιορισμός του δικαιώματος προτίμησης.
Όλα αυτά σε μια κανονική αγορά με Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς που επιτελεί τον ρόλο της θα είχαν ήδη οδηγήσει τη μετοχή σε αναστολή διαπραγμάτευσης μέχρι να ενημερωθούν οι επενδυτές για τους ακριβείς όρους της αύξησης, να κρίνουν και να πράξουν αναλόγως και να μην κινούνται με όρους ρώσικης ρουλέτας, φημών και αναλύσεων επενδυτικών οίκων και άλλων τραπεζών που μπορεί να έχουν και ως κίνητρο το θόλωμα των νερών και την κατάχρηση εμπιστευτικής πληροφόρησης.
Τα ζητήματα, ωστόσο, που προκύπτουν είναι πολύ περισσότερα. Και το κυριότερο, αν ήταν αναγκαία η αύξηση κεφαλαίου. Η απάντηση είναι χωρίς αμφιβολία ναι. Και αυτό διότι η Τράπεζα Πειραιώς χωρίς να κάνει αύξηση κεφαλαίου δεν θα μπορούσε να μειώσει τα «κόκκινα» δάνεια και θα κατέληγε σε απόλυτο αδιέξοδο. Άλλωστε, το πρώτο σήμα είχε σταλεί από την αδυναμία της να αποπληρώσει τους τόκους των CoCos, γεγονός που είχε ως συνέπεια να κρατικοποιηθεί, το δημόσιο να αυξήσει το ποσοστό του σε 61% και την ίδια στιγμή να χάσει τεράστια ποσά που ξεπερνούν το 1,9 δισ. σε τρέχουσες τιμές.
Η μετατροπή του CoCos σε μετοχές είχε την πρώτη επίπτωση στους παλιούς μετόχους που υπέστησαν αραίωση αλλά δεν υπήρξαν διαμαρτυρίες καθώς ήταν η μοναδική διέξοδος για να μην καταρρεύσει η τράπεζα κεφαλαιακά. Άρα, η Πειραιώς ήταν και παραμένει μια προβληματική τράπεζα που χωρίς αύξηση κεφαλαίου δεν είχε αύριο.
Υπάρχουν ευθύνες γι’ αυτό; Προφανώς και υπάρχουν στη διοίκησή της, η οποία βρίσκεται επί αρκετά χρόνια στη θέση της, αλλά απέτυχε πλήρως στο να οδηγήσει σε ουσιαστική εξυγίανση την τράπεζα.
Σύγχυση
Η ίδια διοίκηση προφανώς σε συνεννόηση με το ΤΧΣ, δηλαδή το κράτος, είναι εκείνη που προκάλεσε την αύξηση κεφαλαίου αλλά και την απόλυτη σύγχυση με τους όρους της.
Η παραίτηση των παλιών μετόχων που εισηγείται αλλά και η διαδικασία συνολικά η οποία έχει πολλά κενά, με την πρώτη ανάγνωση δείχνει ότι οι παλαιοί μέτοχοι εξαϋλώνονται. Γιατί συνέβη αυτό; Αν και η τράπεζα μπορεί να το απαντήσει η ίδια, εκτιμάται πως έγινε πρώτον γιατί δεν είχε εμπιστοσύνη ότι θα καλυπτόταν η αύξηση και δεύτερον γιατί έπρεπε να δώσει κίνητρο σε νέους μετόχους να αγοράσουν φθηνά, «σφάζοντας», όμως, τους παλαιούς μετόχους.
Το κλειδί, όμως, στην αύξηση βρίσκεται στις ευρωπαϊκές αρχές ώστε η αύξηση να μην θεωρηθεί κεφαλαιακή ενίσχυση. Και το τρικ για να μειώσει το ποσοστό του το δημόσιο είναι η παραίτηση. Έτσι και το δημόσιο (ΤΧΣ) μπορεί να διατηρήσει όποιο ποσοστό και να μην υπάρχει κρατική ενίσχυση. Σήμερα το δημόσιο έχει μια περιουσία στην Πειραιώς που το ζόρι προσεγγίζει τα 200.000.000 ευρώ, λόγω και της κατάρρευσης της μετοχής.
Το ερώτημα που τίθεται είναι πόσα χρήματα θα βάλει στην αύξηση και με ποιο τρόπο θα συμβεί αυτό. Και σαφής απάντηση δεν υπάρχει. Κάποιοι λένε ότι θα βάλει γύρω στα 600.000.000 ευρώ μέσω μετατρέψιμου ομολογιακού δανείου, ενώ συνολικά η αύξηση κεφαλαίου θα ξεπεράσει το 1,5 δισ. ευρώ ώστε να διατηρήσει τον έλεγχο και να διατηρήσει μια ακόμα κρατική τράπεζα.
Κεφάλαια
Άλλοι αναφέρουν ότι θα βάλει γύρω στα 300-350.000.000 ευρώ σε αύξηση του 1 δισ. ευρώ, ώστε και πάλι να έχει ποσοστό άνω του 30%.
Το βέβαιο είναι πως ό,τι και να κάνει το ΤΧΣ, δηλαδή το δημόσιο και για την ακρίβεια οι Ελληνες φορολογούμενοι, έχασαν τεράστια ποσά και το ζήτημα είναι αν και σε ποιον μπορεί να σωθεί ό,τι σώζεται. Για την ακρίβεια ζητείται κέρδος από τη νέα τοποθέτηση κεφαλαίων ώστε να υπάρχει ένα πολιτικό στη μεγάλη ζημία που έχει υποστεί ο Έλληνας φορολογούμενος χωρίς ποτέ να αποδοθούν ευθύνες σε εκείνους που την προκάλεσαν.
Όπως δημοσιεύτηκε στη «ΜΠΑΜ» που κυκλοφορεί
