PLUS
του Πέτρου Κουσουλού
Μπροστά σε έναν τριπλό πονοκέφαλο βρίσκεται η ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής ενόψει των προσεχών βουλευτικών εκλογών. Μπορεί τα αποτελέσματα της ευρωκάλπης να προκάλεσαν ανάμεικτα συναισθήματα καθώς ναι μεν κατακτήθηκε η τρίτη θέση, χωρίς όμως να επιτευχθεί ο στόχος του διψήφιου ποσοστού, ωστόσο πλέον η ηγεσία του Κινήματος έχει να λύσει μια ιδιαίτερα δύσκολη εξίσωση. Αυτή δεν είναι άλλη από την στρατηγική που θα χαράξει μέχρι τις εκλογές του Ιουλίου.
Ίσες αποστάσεις και ακυβερνησία;
Η ζωή για την Φώφη Γεννηματά και τα επιτελικά στελέχη θα γίνει ιδιαίτερα εύκολη σε περίπτωση που η Νέα Δημοκρατία αποκτήσει αυτοδυναμία. Σε αυτήν την περίπτωση αυτομάτως το ΚΙΝΑΛ θα βρεθεί στην αντιπολίτευση και θα προσπαθήσει να κυριαρχήσει του ΣΥΡΙΖΑ στον αποκαλούμενο προοδευτικό χώρο. Η κατάσταση θα γίνει πιο δύσκολη σε περίπτωση μη αυτοδύναμης κυβέρνησης καθώς το Κίνημα θα πρέπει είτε να συμπράξει με τη Νέα Δημοκρατία είτε να οδηγηθούμε εκ νέου σε εκλογές καθώς θεωρείται ιδιαίτερα δύσκολο να βρεθεί άλλο κόμμα πρόθυμο να συμμετάσχει σε κυβέρνηση συνεργασίας. Στελέχη του ΚΙΝΑΛ γνωρίζουν πολύ καλά ότι σε περίπτωση συνεργασίας με το κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη αυτομάτως δυσαρεστείται μέρος του αριστερού ακροατηρίου που υπάρχει αυτήν την στιγμή στο Κίνημα και χαρακτηρίζεται ως «αντιδεξιό». Από την άλλη στα πλην αυτής της απόφασης συνυπολογίζεται και η φθορά την οποία θα υποστεί ως μικρό κόμμα της συγκυβέρνησης. Αυτομάτως ο χώρος της Κεντροαριστεράς θα καταληφθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ και θα στερηθεί -προφανώς δια παντός- η ευκαιρία από το Κίνημα να επιστρέψει στην πολιτική σκηνή ως κόμμα εξουσίας. Από την άλλη πλευρά η επιλογή αποχής από την κυβέρνηση σε περίπτωση που δεν συνεργαστούν οι δυο μεγάλοι, σενάριο ιδιαίτερα δύσκολο, ενδεχομένως θα δυσαρεστήσει άλλο μέρος των ψηφοφόρων που δεν επιθυμούν όπως ο διάβολος το λιβάνι την ακυβερνησία.
Κατά αυτής της γραμμής φέρονται να βρίσκονται στελέχη που ανήκουν στον αποκαλούμενο εκσυγχρονιστικό χώρο. Σε αυτό ας συνυπολογιστεί και εκείνο το ποσοστό των ψηφοφόρων που χαρακτηρίζονται ως αντί-ΣΥΡΙΖΑ βλέποντας ως καλύτερη εκδοχή την σύμπραξη με τη Νέα Δημοκρατία παρά την ύπαρξη μιας μικρής δεξιάς παρένθεσης και επιστροφής του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
