PLUS
Tέλος στη ζωή τους επιχειρούν να βάλουν τρεις στους εκατό Έλληνες κατά την περίοδο της στρατιωτικής τους θητείας, ενώ ένα ποσοστό της τάξεως του 11% εμφανίζει τάσεις αυτοκτονίας για διάστημα τουλάχιστον δυο μηνών, με το άγχος και την κατάθλιψη να ευθύνονται κυρίως για την συγκεκριμένη συμπεριφορά.
Τη συσχέτιση των συμπτωμάτων άγχους με εκείνα της αυτοκτονικής συμπεριφοράς σε οπλίτες και αξιωματικούς του ελληνικού στρατού ερεύνησαν οι ειδικοί, κ.κ. Ορέστης Γιωτάκος και Γιώργος Τσουβέλας, της Ψυχιατρικής κλινικής του 414 Στρατιωτικού Νοσοκομείου Ειδικών Νοσημάτων στην Πεντέλη.
Στη μελέτη, η οποία παρουσιάστηκε στη διάρκεια του 22ου Ψυχιατρικού Συνεδρίου στα Ιωάννινα, συμμετείχαν 866 υγιή άτομα, στελέχη και οπλίτες του στρατού. Το 93% του δείγματος ήταν άνδρες και η μέση ηλικία των ερωτηθέντων ήταν τα 29 έτη.
Τι έδειξε η μελέτη
Το 12% του δείγματος απάντησε θετικά στην αναφορά «είχα την αίσθηση ότι δεν αξίζω», το 6% στο «ευχήθηκα να είχα πεθάνει», το 5,6% στο «είχα σκέψεις αυτοκτονίας» και το 2,8% στο «είχα επιχειρήσει να αυτοκτονήσω».
Η υψηλότερη συσχέτιση των συμπτωμάτων άγχους και των υποκατηγοριών αυτοκτονικότητας ήταν στις εξής καταστάσεις, όπως τις περιέγραφαν οι οπλίτες, αλλά και οι αξιωματικοί: «φόβος ότι θα τρελαθώ», «φόβος ότι θα πεθάνω», «αίσθημα πνιγμού», «αίσθηση απώλειας ελέγχου».
Ενδιαφέροντα στοιχεία προκύπτουν από τις απαντήσεις των συμμετεχόντων στη μελέτη, όταν καλούνται να περιγράψουν ή να εξηγήσουν πως βίωναν κάθε κατάσταση. Απαισιοδοξία και απελπισία τους προκαλούσε, όπως αναφέρουν, «η αίσθηση ότι δεν αξίζω».
Με ενοχές και τύψεις βίωναν τις μαύρες σκέψεις, όπως «ευχήθηκα να είχα πεθάνει», ενώ οι σκέψεις αυτοκτονίας έρχονταν μετά τα έντονα συμπτώματα άγχους και φόβου, «ότι θα τρελαθώ» και «φόβος ότι θα πεθάνω».
Σε ό,τι αφορά την κατάσταση «είχα επιχειρήσει να αυτοκτονήσω», που χαρακτήρισε το 2,8%, οι οπλίτες και οι αξιωματικοί την συσχετίζουν με τη «χρήση ναρκωτικών» και τον «διακοπτόμενο ύπνο».
Οι ερευνητές θεωρούν ότι τα ευρήματα της μελέτης υποδεικνύουν τη συσχέτιση ανάμεσα στα συμπτώματα άγχους και τις αυτοκτονικές τάσεις.
Επιπλέον, επισημαίνουν την ύπαρξη ιστορικού χρήσης ουσιών, αλλά και των διαταραχών του ύπνου, ως σημαντικούς τροποποιητικούς παράγοντες για απόπειρα αυτοκτονίας.
