PLUS
Τσίπρας: Απαιτείται εθνική σύνεση, ναι σε σκληρές κυρώσεις, αλλά η Ελλάδα να μην γίνει μέρος του πολέμου αντί για μέρος της λύσης – Να τερματιστεί άμεσα η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία – Μην προσπαθείτε να κρύψετε τις ευθύνες σας για τις τρομακτικές αυξήσεις στην ενέργεια πριν τον πόλεμο – Η Ελλάδα είναι ήδη πρωταθλήτρια στις υψηλές τιμές ενέργειας στην ΕΕ εξαιτίας άστοχων κυβερνητικών επιλογών – Ο Πούτιν μας επαναφέρει σε έναν ψυχρό πόλεμο που θα οδηγήσει σε βαθιά ενεργειακή και οικονομική κρίση – Τεράστιο λάθος να μετατρέψετε την κρίση σε ευκαιρία για να δικαιολογήσετε κλίμα υπερεξοπλισμών χωρίς διαφάνεια και σχέδιο – Στηρίζουμε την επαρκή άμυνα της χώρας και θα κρίνουμε ad hoc κάθε εξοπλιστικό πρόγραμμα – Ο συνδυασμός ακρίβειας, πανδημίας, και κλιματικής κρίσης, οδηγεί σε πρωτοφανή κοινωνική κρίση, απαιτούνται γενναίες αποφάσεις
Βασικά σημεία παρέμβασης Τσίπρα:
– Η Ρωσικη εισβολή στην Ουκρανία βυθίζει μια ευρωπαϊκή χώρα στο ζόφο του πολέμου, στο αίμα και στην καταστροφή, και επαναφέρει την Ευρώπη – αλλά και ολόκληρη την ανθρωπότητα – σε σκοτεινές και επικίνδυνες εποχές.
– Αυτές τις κρίσιμες στιγμές απαιτείται από όλους μας εθνική σύνεση. Να αποφύγουμε την παγίδα να μετατρέψουμε μια κρίση σε κομματική και μικροκομματική ακρισία. Φοβάμαι ότι σε πολλά σημεία της τοποθέτησης του Πρωθυπουργού το μυαλό του ήταν στους πολιτικούς του αντιπάλους και όχι στον Πούτιν και τον Ερντογάν. Να υπάρξουν σήμερα, παρά τις διαφορές μας, κοινοί στόχοι για όλους μας, για το πατριωτικό και εθνικό συμφέρον.
– Κοινοί στόχοι πρέπει να είναι η ταχύτερη αποκατάσταση της ειρήνης, η προστασία των εθνικών μας συμφερόντων και η αλληλεγγύη μας σε όσους κινδυνεύουν σε κάθε πόλη και χωριό της Ουκρανίας.
– Οφείλουμε όλοι χωρίς αστερίσκους να καταδικάσουμε απερίφραστα την εισβολή της Ρωσικής Ομοσπονδίας, την παραβίαση της εδαφικής της ακεραιότητας και κυριαρχίας της Ουκρανίας και την απαράδεκτη αναθεωρητική πολιτική που βασίζεται η Ρωσία. Να εκφράσουμε την αμέριστη αλληλεγγύη και συμπαράστασή μας στον Ουκρανικό λαό και τα θερμά μας συλλυπητήρια στις οικογένειες των ομογενών μας. Να είμαστε απόλυτα ξεκάθαροι ότι οι ενέργειες του Προέδρου Πούτιν αποβαίνουν και θα αποβούν εις βάρος όχι μόνο της ανθρωπότητας, αλλά ειδικά εις βάρος και του Ρωσικού λαού
– Η διεθνής κοινότητα και ειδικά η ΕΕ πρέπει να στηρίξουν τον λαό της Ουκρανίας και να αξιοποιήσουν όλα τα διαθέσιμα διπλωματικά μέσα, προκειμένου να τερματιστεί η επίθεση και να αποχωρήσουν οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις και να ανοίξει δρόμος διπλωματίας. Δεν μπορούμε να μείνουμε σε διαπιστώσεις. Να δώσουμε χώρο στη διπλωματία και το διάλογο. Οι κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας είναι ένα ισχυρό εργαλείο προς αυτή την κατεύθυνση και ως ευρωπαϊκή χώρα ορθώς στηρίζουμε και συμμετέχουμε σ’ αυτές.
– Έχουμε απέναντί μας τον Πούτιν και το καθεστώς του, όχι τον ρωσικό λαό
– Να στηρίξουμε τον ουκρανικό λαό ενεργά υποστηρίζοντας ισχυρές, στοχευμένες κυρώσεις εις βάρος της Ρωσίας προκειμένου να τερματίσει την εισβολή της και να επανέλθει στον δρόμο της διπλωματίας.
– Να είμαστε θετικοί στην απόδοση καθεστώτος υποψήφιας – προς ένταξη – χώρας στην Ουκρανία για λόγους ουσιαστικούς αλλά και συμβολικούς
– Να αποστείλουμε όση περισσότερη ανθρωπιστική βοήθεια γίνεται, στον ουκρανικό λαό.
– Να στηρίξουμε τις προξενικές μας αρχές, προκειμένου να βοηθήσουν τα μέλη της Ελληνικής Κοινότητας που κινδυνεύουν.
– Να στηρίξουμε τους εταίρους μας στην Ανατολική Ευρώπη, που αισθάνονται ότι απειλείται η ασφάλειά τους από τις ρωσικές πολεμικές επιχειρήσεις. Παρότι ουδέποτε λάβαμε αντίστοιχη στήριξη όταν βρεθήκαμε εμείς υπό απειλή.
– Να πρωτοστατήσουμε για μόνιμες διόδους για τους πρόσφυγες, θέση που δεν υποστηρίζουμε αλά καρτ, την υποστηρίζουμε με συνέπεια και όταν έρχονται από τη Συρία, και όταν έρχονται από την Ουκρανία. Είναι ντροπή να ακούγεται ότι όσοι έρχονται από την Ουκρανία είναι πρόσφυγες αλλά όταν έχουν μελαμψό χρώμα δεν είναι, ντροπή αυτές οι ρατσιστικές δηλώσεις.
– Να προβληματιστούμε για την ημέρα που ξημερώνει και για το ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος της Ελλάδας στο νέο αυτό κεφάλαιο της εποχής μας
– Ο χειρισμός Πούτιν μας επαναφέρει πάλι σε έναν διπολικό κόσμο Δύσης και Ανατολής. Μας επαναφέρει σε έναν σκληρό ψυχρό πόλεμο μεταξύ δύο μπλοκ κρατών που θα οδηγήσει σε σκληρό οικονομικό ανταγωνισμό και μια βαθειά ενεργειακή και οικονομική κρίση
– Η Ελλάδα θα επιμείνει στην πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που ασκεί τις τελευταίες δεκαετίες ή θα είναι μια σαν όλες τις άλλες χώρες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και μάλιστα επισπεύδουσα στη πρώτη γραμμή;
– Πρέπει να επιμείνει στον παραδοσιακό της ρόλο της ως γέφυρας ειρήνης και συνεννόησης των χωρών ή πρέπει να αλλάξει δόγμα και να είναι το προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης;
– Πρέπει στην παγκόσμια αστάθεια να συνεχίσει να επιδιώκει να είναι μέρος της λύσης; Ή να γίνει μέρος της κρίσης; Μέρος του πολέμου, αντί για μέρος της ειρήνης; Αυτά είναι κρίσιμα διλήμματα και θέλουν βάθος στρατηγικής και όχι τσιτάτα και επικοινωνιακές κραυγές.
