Βάζουν ηλικιωμένους σε γηροκομείο για να τους αποσπάσουν την περιουσία τους – Η ταινία σοκ!

26/04/2021 17:22

Μια προφητική ταινία που δείχνει κυκλώματα που εκμεταλλεύονται ηλικιωμένους και τους βάζουν σε γηροκομείο για να τους αποσπάσουν τις περιουσίες τους είναι μέσα στις πιο δημοφιλείς που κυκλοφορούν στο Netflix αυτή την εποχή.

Το I Care A Lot είναι μία ταινία με πολύ καλούς ηθοποιούς που παίζουν πολύ κακούς ανθρώπους. Στην περίπτωση της Marla Grayson (Rosamund Pike) και του Roman (Peter Dinklage), εξόχως κακούς.

Από την πρεμιέρα της ταινίας τον περασμένο Σεπτέμβριο στο Φεστιβάλ του Τορόντο ως σήμερα, η Pike έχει συγκεντρώσει τις καλύτερες κριτικές της καριέρας της μετά το Gone Girl. Ως Marla είναι μία αδίστακτη επιτυχημένη κηδεμόνας ηλικιωμένων ατόμων που, μετά από δικό της μαγείρεμα και με τη βοήθεια του δικτύου της, ξέρει πάντοτε πώς να πείσει το δικαστήριο να της εμπιστευτεί την κηδεμονία και άρα την περιουσία των «πελατών» της προς διαχείριση. Κατόπιν τους τοποθετεί σε γηροκομείο που ακολουθεί πιστά τις οδηγίες της κρατώντας τους έγκλειστους και μπουκώνοντάς τους με χάπια, και ξαφρίζει τα περιουσιακά τους στοιχεία για να ζει άνετα με τη σύντροφό της. Όλα καλά ως εδώ (δηλαδή απολύτως σάπια), μέχρι που αναλαμβάνει την κηδεμονία της μητέρας ενός μαφιόζου και γίνεται άμεσος στόχος δολοφονίας. Εκεί παίρνει μπροστά το I Care A Lot και, παρότι άνισο συνολικά, δεν σταματά να είναι διασκεδαστικό ως το τέλος του.

Είναι η περίπτωση της Marla αληθινή ιστορία;

Και ναι και όχι.

Ο σκηνοθέτης/σεναριογράφος του I Care A Lot, J Blakeson, βάσισε την υπόθεση στις «ειδήσεις σχετικά με τους πραγματικούς κηδεμόνες αρπακτικά που κάνουν κομπίνες με το σύστημα και εκμεταλλεύονται τους προστατευομένους τους», όπως έγραψε στις σημειώσεις παραγωγής. «Φαντάσου να ανοίξεις μία ημέρα την πόρτα σου και να στέκεται εκεί ένα άτομο κρατώντας ένα χαρτί που του δίνει απόλυτη νομική ισχύ πάνω σου. Η ιδέα με τρομοκράτησε – και έμοιαζε επίκαιρη αυτή τη στιγμή».

I Care A Lot
«Είναι αληθινό σε σχέση με την ύπαρξη τέτοιων αρπακτικών κηδεμόνων που κατασπαράζουν ευάλωτους και ηλικιωμένους ανθρώπους», συμπλήρωσε στο Collider. «Τους παγιδεύουν σε κηδεμονίες και τους καταστρέφουν σχεδόν τη ζωή. Οι αληθινές τέτοιες ιστορίες είναι οδυνηρές και τρομακτικές οπότε δυστυχώς, ναι, συμβαίνει στ’ αλήθεια […] Ο χαρακτήρας της Marla και αυτοί οι άνθρωποι στην αληθινή ζωή μού φάνηκαν γκάνγκστερ. Έρχονται και κλέβουν κάτι υπό ψεύτικα προσχήματα, το αποσυναρμολογούν και αντλούν όσα περισσότερα χρήματα μπορούν από αυτό. Όποτε υπάρχουν περιουσιακά στοιχεία, τα χρησιμοποιούν, υπερχρεώνουν, υπερχρεώνουν και υπερχρεώνουν, και όταν ξοδευτούν τα περιουσιακά αυτά στοιχεία, αντλούν κρατικά χρήματα και μετά τους “αποθηκεύουν” στο χειρότερο γηροκομείο. Ξοδεύουν τα χρήματά τους όσο πιο γρήγορα γίνεται, τους παρκάρουν στο χειρότερο γηροκομείο και μετά απλώς τους ξεχνάνε. Μοιάζει σχεδόν με γκανγκεστική επιχείρηση».

«Οπότε η ιδέα ήταν γύρω από κάποιον που είναι ουσιαστικά μία νόμιμη γκάνγκστερ – γιατί στην ουσία δεν υπάρχει κάτι που κάνει που να είναι εντελώς ενάντια στον νόμο. Υπερχρεώνει τον κόσμο αλλά ουσιαστικά εκθέτει παραθυράκια στον νόμο – ότι έρχεται όμως αντιμέτωπη με κάποιον που είναι γκάνγκστερ και είναι ενάντια στον νόμο ήταν ενδιαφέρον. Εκείνος χρησιμοποιεί τη βία, την αναλγησία και την εγκληματικότητα με το μέρος του, όταν εκείνη βρίσκεται στη σωστή πλευρά του νόμου – αλλά πόσο διαφορετικοί είναι;».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

I Care A Lot
Η κηδεμονία όπως αυτή που ασκεί η Marla στο I Care A Lot ή η επιτροπεία για τη συντήρηση ακίνητης και μη περιουσίας όπως αυτή που πρόσφατα συζητήθηκε έντονα με αφορμή το ντοκιμαντέρ των New York Times Framing Britney Spears, κρίνονται εδώ και δεκαετίες με καχυποψία ως διαδικασίες. Το 2018 η Επιτροπή της Γερουσίας για τη Γήρανση των Ηνωμένων Πολιτειών «κάλεσε σε μία τεράστια αναδιαμόρφωση του συστήματος κηδεμονίας, προειδοποιώντας ότι ανήθικοι κηδεμόνες έχουν χρησιμοποιήσει τη θέση τους για να πάρουν τον έλεγχο ευάλωτων ανθρώπων και μετά να ρευστοποιήσουν περιουσιακά στοιχεία και οικονομίες προς προσωπικό τους όφελος» σύμφωνα με τους NY Times.

Το Intercept έχει γράψει επίσης, «ενώ η κηδεμονία μπορεί ενίοτε να είναι ωφέλιμη για τους ηλικιωμένους όταν βρίσκονται σε κίνδυνο να εξαπατηθούν ή όταν όντως χρειάζονται βοήθεια, ένα όλο και μεγαλύτερο κίνημα τις τελευταίες δεκαετίες έχει αναδείξει παραδείγματα για το πώς σώφρονες ηλικιωμένοι χάνουν τα δικαιώματά τους μέσα από τη διαδικασία και καταλήγουν εντελώς απομονωμένοι και αναγκασμένοι να ζουν με τρόπο απολύτως αντίθετο από αυτόν που θέλουν».

Η πρώην κηδεμόνας April Parks για παράδειγμα, καταδικάστηκε το 2019 για πάνω από 100 ψευδομαρτυρίες, δεκάδες κατηγορίες ληστείας και εκμετάλλευσης ηλικιωμένων, και μία κατηγορία απάτης.