PLUS
Σε μία απόφαση που μετατρέπει τις «ευέλικτες» σχέσεις εργασίας – δηλαδή την υπερεκμετάλλευση μέσω της πλήρους αποδόμησης του 8ωρου και του 5θήμερου, προς όφελος της εργοδοσίας – και σε «εργαλείο» για την απαγόρευση της συνδικαλιστικής εκπροσώπησης, το Ανώτατο Δικαστήριο της Βρετανίας αποφάσισε, ουσιαστικά… ότι οι ντελιβεράδες δεν είναι εργαζόμενοι.
Ειδικότερα, όπως μεταδίδει η ΕΡΤ, η απόφαση θεωρεί, ότι οι οδηγοί σε όποιο μέσο μεταφοράς (ποδήλατο, μηχανάκι κλπ) που προσλαμβάνονται από την εταιρεία διανομής Deliveroo δεν έχουν σχέση εργασίας με τον γίγαντα της παράδοσης τροφίμων και δεν μπορούν να εκπροσωπούνται από συνδικαλιστική οργάνωση.
Η απόφαση επιχειρεί να εμποδίσει την προσπάθεια του συνδικάτου Independent Workers Union of Great Britain (IWGB) να εξασφαλίσει δικαιώματα συλλογικής διαπραγμάτευσης για τους εργαζόμενους στην Deliveroo.
Η υπόθεση ξεκίνησε το 2017, όταν το IWGB προσπάθησε να διαπραγματευτεί την αμοιβή και τους όρους με την εταιρεία, αλλά εκείνη κρύφτηκε πίσω από το γεγονός, ότι οι αναβάτες δεν είχαν χαρακτηριστεί νομικά ως εργαζόμενοι.
Τώρα, αυτό το καταφανώς αντεργατικό «τερτίπι» επικυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο μετά από μια σειρά προσφυγών στα κατώτερα δικαστήρια.
Σε μια δήλωση που ανάρτησε στον ιστότοπο της, η IWGB είπε ότι θα συνεχίσει τη νομική μάχη:
«Ως ένωση δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι χιλιάδες οδηγοί δικύκλων θα πρέπει να εργάζονται χωρίς βασικές προστασίες, όπως το δικαίωμα στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, και θα συνεχίσουμε αυτή την υπόθεση χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που έχουμε στη διάθεση μας, συμπεριλαμβανομένης της εξέτασης των επιλογών μας βάσει του διεθνούς δικαίου».
Η δικαστής Vivien Rose είπε ότι οι αναβάτες του Deliveroo δεν ταξινομούνται ως εργαζόμενοι επειδή δεν έχουν καθορισμένο ωράριο, μπορούν να εργαστούν σε ανταγωνίστριες εταιρείες και μπορούν να διορίσουν έναν αναπληρωτή για να εργαστεί στη θέση τους. Συνεπώς, δεν δικαιούνται συλλογικές διαπραγματεύσεις.
Σύμφωνα με ειδικούς αυτή η απόφαση είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, καθώς το αποτέλεσμα είναι τελείως διαφορετικό από την προηγούμενη υπόθεση εναντίον της Uber από οδηγούς που εργάζονται με παρόμοιο ευέλικτο μοντέλο.
Ένα βασικό καθοριστικό σημείο που διαφοροποίησε τους αυτοαπασχολούμενους οδηγούς του Deliveroo και επηρέασε την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ήταν το δικαίωμα παροχής αντικαταστάτη οδηγού για να ολοκληρώσει τις παραγγελίες τους. Αυτό το δικαίωμα καταρρίπτει τον προσωπικό χαρακτήρα μιας σύμβασης, που είναι βασικός δείκτης της σύμβασης εργασίας ή εργαζομένου.
Αυτό, βέβαια, που κάνει ότι δεν βλέπει το δικαστήριο είναι, ότι η «γαλεροποίηση» της μισθωτής εργασίας, περιλαμβάνει και την τυπική μετατροπή των εργαζομένων σε… «επιχειρηματίες», δηλαδή σε «μπλοκάκηδες» (σσ: υπενθυμίζεται ότι ανάλογες εργασιακές σχέσεις έχει καταγγείλει στον κλάδο των διανομών και το συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα), έτσι ώστε να μειωθεί ακόμη περισσότερο το εργασιακό κόστος για τον εργοδότη, δίχως, φυσικά, να αλλάζει το ουσιαστικό γεγονός της μισθωτής σχέσης.
Όταν λοιπόν ο εργαζόμενος – «επιχειρηματίας» αναγκάζεται να δουλεύει σε πολλαπλούς εργοδότες για ένα στοιχειώδες μεροκάματο, έρχεται η Δικαιοσύνη να αποφανθεί ότι δεν δικαιούται συλλογικής διαπράγματευσης.
