PLUS
Οι πεζοναύτες των ΗΠΑ και των Φιλιππίνων έφτασαν κατά κύματα στο μικρό νησί του Itbayat σχεδόν 100 μίλια από το νότιο άκρο της Ταϊβάν. Μια διμοιρία που κρατούσε αυτόματα τουφέκια και πολυβόλα ξεπήδησε από Black Hawk και πήρε θέσεις γύρω από το αεροδρόμιο. Σε μια δίνη ζεστού αέρα και σκόνης, ελικόπτερα Chinook κατέβασαν δεκάδες ακόμη άνδρες.
Ξεφόρτωναν δοχεία καυσίμων, σάκους με έτοιμα γεύματα και θήκες με ιατρικές προμήθειες, μικρά drones και εξοπλισμό δορυφορικών επικοινωνιών – ό,τι θα χρειάζονταν για μια τριήμερη διαμονή. Αν το ταξίδι τους συνέχιζε βόρεια, θα έφταναν στην Ταϊβάν σε λιγότερο από μία ώρα. Αυτή ήταν μια στρατιωτική άσκηση, τα όπλα δεν είχαν πυρομαχικά και ο εκτοξευτής πυραύλων Javelin δεν είχε βλήματα. Αλλά οι πεζοναύτες προετοιμάζονταν για μια πραγματική σύγκρουση, προσαρμόζοντας μια στρατηγική που θεωρούν κρίσιμη για την καταπολέμηση της Κίνας στη γειτονιά της – από σειρά νησιών κοντά της.
Αυτό το έδαφος προορίζεται να είναι στο επίκεντρο.
Ανήκουν στο 3ο Παράκτιο Σύνταγμα Πεζοναυτών, που δημιουργήθηκε πριν από δύο χρόνια ως μέρος ενός εκτεταμένου επανασχεδιασμού για την καλύτερη προετοιμασία του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ για τον ανταγωνισμό μεγάλων δυνάμεων μετά από δεκαετίες μαχών στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Η Wall Street Journal πέταξε μαζί τους στο Itbayat – 90 λεπτά με ελικόπτερο από το πλησιέστερο μεγάλο νησί των Φιλιππίνων – και μετέβη σε απομακρυσμένες στρατιωτικές τοποθεσίες των Φιλιππίνων από τις οποίες λειτουργούσαν κατά τη διάρκεια των ασκήσεων.
Σε μια σύγκρουση, αυτοί οι πεζοναύτες θα προχωρούσαν – όσο το δυνατόν πιο μακριά και γρήγορα – με πυραύλους και ραντάρ. Θα έβγαιναν σε μικρές ομάδες σε νησιά και ακτές. Στη συνέχεια, θα συνέχιζαν να κινούνται για να μην τους βρίσκουν οι κινεζικοί πύραυλοι, οι αισθητήρες και τα drone. Ο αντίπαλος θα έπρεπε να «δαπανήσει πάρα πολλούς πόρους για να καταλάβει πού βρισκόμαστε και τι κάνουμε», είπε ο συνταγματάρχης John Lehane, ο διοικητής του συντάγματος 2.500 ατόμων που εδρεύει στη Χαβάη. «Περιπλέκουμε τη λήψη των αποφάσεών του».
Στην πράξη, δεν είναι τόσο εύκολο να γίνει. Η επιχείρηση σε αυστηρές, μακρινές τοποθεσίες παρουσιάζει πολλά προβλήματα. Ορισμένα νησιά έχουν μεγάλους διαδρόμους προσγείωσης, αλλά άλλα έχουν μόνο μικρά ελικοδρόμια. Οι απομακρυσμένες παράκτιες περιοχές δεν συνδέονται πάντα με δρόμους αρκετά ευρείς ώστε να μετακινούν συστήματα ραντάρ και μπαταρίες πυραύλων. Οι πεζοναύτες χρειάζονται μικρά πλοία για ελιγμούς αλλά δεν τα έχουν.
Στον πόλεμο, οι απειλές θα ήταν παντού, καθιστώντας πιο δύσκολο να τους φέρεις προμήθειες. Η Κίνα διαθέτει ένα τρομερό οπλοστάσιο πυραύλων, καθώς και drone όλων των σχημάτων και μεγεθών. Και έχει ένα πλεονέκτημα – πολεμά στην αυλή της, κοντά στον ναυτικό της στόλο, τις στρατιωτικές της βάσεις και ένα εκτεταμένο δίκτυο επιτήρησης.
Μέρος του στόχου των Πεζοναυτών είναι να μπλοκάρουν την Κίνα στα πρώτα στάδια μιας σύγκρουσης, κερδίζοντας χρόνο ώστε άλλες αμερικανικές δυνάμεις για να λάβουν θέση. Από την πρώτη γραμμή, θα έπαιρναν μια κοντινή εικόνα του χώρου μάχης χρησιμοποιώντας αισθητήρες και μικρά drones και πυραύλους για να καταστρέψουν κινεζικά πλοία ή έστελναν πίσω δεδομένα στόχευσης σε πολεμικά αεροσκάφη ή πλοία των ΗΠΑ και των συμμάχων για να χτυπήσουν.
Τα τελευταία δύο χρόνια, το 3ο Παράκτιο Σύνταγμα Πεζοναυτών εκπαιδεύτηκε σε νησιά της Χαβάης, προσομοίωσε μάχες στην Καλιφόρνια και πραγματοποίησε τέσσερα ταξίδια στις Φιλιππίνες.
Κατά τη διάρκεια των πρόσφατων ασκήσεων στα τέλη Απριλίου και στις αρχές Μαΐου, αρκετές μικρές ομάδες πέταξαν σε τρία μικροσκοπικά νησιά διάσπαρτα στο στρατηγικό στενό του Λούζον. Η παρουσία τους σηματοδότησε ότι οι πεζοναύτες που έφτασαν στο νησί έβγαιναν, με τους συμμάχους τους, στα μέρη από όπου θα μπορούσαν να πολεμήσουν τις κινεζικές δυνάμεις κάποια μέρα.
Για τρεις ημέρες στο Itbayat, όπου ζουν 3.000 πολίτες, κατασκήνωσαν σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο κοντά στον αεροδιάδρομο. Έστειλαν περιπολίες στην τοπική πόλη, που θα ήταν πιθανή πηγή τροφής και νερού σε περίπτωση κρίσης, και στα λιμάνια. Μέτρησαν δρόμους και γέφυρες για να καταλάβουν τι οχήματα θα μπορούσαν να φέρουν, και έσπρωξαν προς τα βόρεια του νησιού, που βλέπει στην Ταϊβάν, για μια πιο προσεκτική ματιά. Μια διαφορετική ομάδα πήγε πιο μακριά στο Mavulis, ένα μικροσκοπικό κομμάτι γης στα βόρεια σύνορα των Φιλιππίνων, μόλις 88 μίλια από την Ταϊβάν. Συνδέθηκαν με το μικρό εκ περιτροπής απόσπασμα του στρατού των Φιλιππίνων – δεν μένουν πολίτες εκεί – και πήγαν μαζί για ψάρεμα. Έμαθαν, στο σχεδιασμό του ταξιδιού, ότι δεν μπορούσαν να προσγειώσουν αεροσκάφη Osprey στο νησί.
Η συμμαχία μεταξύ Μανίλα και Ουάσιγκτον είναι ισχυρότερη από ό,τι ήταν εδώ και δεκαετίες. Οι ΗΠΑ δεν έχουν βάσεις στη χώρα, αλλά έχουν μια συμφωνία που τους παρέχει πρόσβαση σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις των Φιλιππίνων για την αναβάθμιση των εγκαταστάσεων σε αυτές. Η Ουάσιγκτον σύναψε συμφωνία πέρυσι για να επεκτείνει αυτή την πρόσβαση σε άλλες τέσσερις, ανεβάζοντας το σύνολο σε εννέα. Εάν η Κίνα έκανε κίνηση για να εισβάλει στην Ταϊβάν, οι αμερικανικές δυνάμεις θα ήθελαν να μεταφέρουν μερικά πολεμικά αεροσκάφη των ΗΠΑ σε αυτές τις τοποθεσίες.
Με πληροφορίες από Wall Street Journal
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Στρατιωτικά γυμνάσια της Κίνας γύρω από την Ταϊβάν εν είδει «τιμωρίας» του νέου προέδρου της νήσου
